Εγώ ο Χρόνης Μπότσογλου του Δημητρίου και της Μελαχροινής γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη 22 ΜαΪου του 1941. Έκτοτε έχω πεθάνει μονάχα δύο φορές, απ’ όσο έχω συνειδητοποιήσει. Αυτός είναι κι όλας ο λόγος που ζωγραφίζω και γράφω διάφορα πράγματα, προσπαθώντας να προλάβω τον επόμενο θάνατό μου και να τον καταγράψω. Περισσότερο, βέβαια, ζωγραφίζω παρά γράφω. Η ζωγραφική είναι το επάγγελμά μου, αλλά οι εικόνες, όσο κι αν είναι αποκαλυπτικές, πάντα φυλάνε ένα μυστικό, ώστε τον κόσμο να μην τον συνηθίζεις ποτέ και να μην τον χορταίνεις. Αντίθετα, στον κόσμο των πεθαμένων τα κατάφερα καλύτερα. Το μυστικό του, βέβαια, μου το αποκάλυψε η μάνα μου: «…και όμως συνηθίζεται ο κόσμος των νεκρών, άμα αναζητάς τη φύση σου και αφεθείς, άμα θα πάψεις να επιθυμείς και να πλανάσαι».
This entry was posted on Πέμπτη 22 Απριλίου 2010 at 9:53 μμ and is filed under Πολιτισμός. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, or trackback from your own site.
Εγώ ο Χρόνης Μπότσογλου του Δημητρίου και της Μελαχροινής γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη 22 ΜαΪου του 1941. Έκτοτε έχω πεθάνει μονάχα δύο φορές, απ’ όσο έχω συνειδητοποιήσει. Αυτός είναι κι όλας ο λόγος που ζωγραφίζω και γράφω διάφορα πράγματα, προσπαθώντας να προλάβω τον επόμενο θάνατό μου και να τον καταγράψω. Περισσότερο, βέβαια, ζωγραφίζω παρά γράφω. Η ζωγραφική είναι το επάγγελμά μου, αλλά οι εικόνες, όσο κι αν είναι αποκαλυπτικές, πάντα φυλάνε ένα μυστικό, ώστε τον κόσμο να μην τον συνηθίζεις ποτέ και να μην τον χορταίνεις. Αντίθετα, στον κόσμο των πεθαμένων τα κατάφερα καλύτερα. Το μυστικό του, βέβαια, μου το αποκάλυψε η μάνα μου: «…και όμως συνηθίζεται ο κόσμος των νεκρών, άμα αναζητάς τη φύση σου και αφεθείς, άμα θα πάψεις να επιθυμείς και να πλανάσαι».
Μελίττα Γκουρτσογιάννη 