Τρομοκρατία, πολιτική βία, Δημοκρατία 2

Το παρακάτω άρθρο μου είχε δημοσιευτεί τον περασμένο Μάρτη. Από τότε ευτυχώς υπάρχει  πρόοδος στην καθολική καταδίκη των τρομοκρατικών ενεργειών, αλλά και κατά της βίας από όπου και αν προέρχεται. Μετά το τελευταίο αιματηρό χτύπημα, η στάση του Συνασπισμού είναι πιο σωστή από παλιότερα, με πολύ λιγώτερες ιδεολογικές  ακροβασίες. Και η δήλωση της Ντόρας Μπακογιάννη ότι βρίσκεται στο πλευρό του υπουργού Προστασίας του Πολίτη είναι μεν αυτονόητη, αλλά στη χώρα μας η υποστήριξη του αυτονόητου είναι μεγάλη πρόοδος. Επειδή όμως η ανομία και η αυθαιρεσία – σε ποικίλες μορφές- αποτελούν ακόμα πρόβλημα, οι παρακάτω σκέψεις νομίζω ότι έχουν ακόμα την χρησιμότητά τους. Και η πρόταση για μια πλατιά λαϊκή διαδήλωση κατά της βίας και τρομοκρατίας είναι εντελώς επίκαιρη.

ΕNET.gr ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 16/03/2009

ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ MAD ΜΑΧ;

Εχουν όρια τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Της ΜΕΛΙΤΤΑΣ ΓΚΟΥΡΤΣΟΓΙΑΝΝΗ*

Παραφράζοντας τα λόγια του Γερμανού ιερέα στον καιρό των ναζί: «Οταν έκαιγαν μαγαζιά δεν συμπαραστάθηκα στους ιδιοκτήτες γιατί δεν είμαι «μικροαστός μαγαζάτορας», όταν προπηλάκιζαν πανεπιστημιακούς δεν συμπαραστάθηκα γιατί δεν είμαι πανεπιστημιακός, όταν γρονθοκοπούσαν

Advertisements

Πράσινη αντι-ανάπτυξη του Κίμωνα Χατζημπίρου

Ο Κίμων Χατζημπίρος στη σημερινή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Πράσινη αντι-ανάπτυξη

Τρομοκρατία, πολιτική βία, Δημοκρατία 1

Εξαιρετικό άρθρο του Σήφη Πολυμίλη σήμερα 30/10 στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Τι κρύβουν τα Καλάσνικοφ

28 Οκτωβρίου 2009: ο σημερινός φασισμός είναι η τρομοκρατία!

Η χθεσινοβραδυνή δολοφονική επίθεση κατά των τεσσάρων νεαρών αστυνομικών που έκαναν την υπηρεσία τους στο τμήμα της Αγ. Παρασκευής προσθέτει έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα της τρομοκρατικής βίας, που έχει πια όλο και απεχθέστερα χαρακτηριστικά.  Όπως ο φασισμός και ο κάθε είδους ολοκληρωτισμός στρέφονται εναντίον φυλετικών ή κοινωνικών ή πολιτικών ομάδων,  εναντίον εθνικών  ή θρησκευτικών κοινοτήτων  συλλήβδην,  έτσι και οι σημερινοί τρομοκράτες  δεν στρέφονται πια εναντίον συγκεκριμένων προσώπων  που κατά την κρίση τους έχουν προσωπική ευθύνη για κάτι,  αλλά γενικά κατά των «εκπροσώπων του κράτους» η των «εκπροσώπων του καπιταλισμού»  και της κακούργας κοινωνίας εν γένει. Σε τί διαφέρουν από τους Χρυσαυγίτες;

Πέρα από το προσωπικό δράμα των θυμάτων, που τους εύχομαι ολόψυχα να ξεφύγουν τον κίνδυνο, τέτοιες ενέργειες εκτραχύνουν το κλίμα στην κοινωνία μας. Το να έχουμε μια  αστυνομία φοβισμένη και εξοργισμένη δεν ωφελεί τη δημοκρατία.  Χρειαζόμαστε αστυνομία ψύχραιμη, επαγγελματική,  αδιάφθορη και δημοκρατική. Πέστε με ονειροπαρμένη, αλλά πιστεύω πως ΝΑΙ , ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ.

Δηλώσεις Χρυσοχοϊδη

Δελτίο Τύπου των Οικολόγων Πράσινων

Μαρία Βασιλάκου

ΤΑ ΝΕΑ

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΛΛΑΔΑ

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΒΙΕΝΝΗΣ

[ 20 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ]

Δεν αφήνω ποτέ τους συντρόφους μου στα κρύα του λουτρού

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΚΑΡΟΛΙΝΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Δηλώνει κατηγορηματικά πως ήταν αυτή που αποφάσισε να αρνηθεί τη θέση της υφυπουργού Περιβάλλοντος που της προσέφερε ο Γ. Παπανδρέου και όχι οι Οικολόγοι Πράσινοι, αφού άλλωστε στην ίδια έγινε η πρόταση.
Όσο για τον λόγο; Κατεβαίνει υποψήφια δήμαρχος Βιέννης και όπως χαρακτηριστικά λέει «δεν αφήνω ποτέ τους αγώνες μου στα μισά και τους συντρόφους μου στα κρύα του λουτρού». Αν είχε γίνει στο κόμμα, υποστηρίζει ότι θα έπρεπε να προχωρήσουν σε σοβαρό διάλογο.

HΜΙΫΠΑΙΘΡΙΟΙ- Δημήτρης Αντωνακάκης

Πολλά έχουν γραφτεί για τους ημιϋπαίθριους. Νομοσχέδια, μίζερες μετρήσεις τετραγωνικών μέτρων, λογιστικά και φορολογικά. Υπάρχει όμως πρώτα και πάνω απ΄όλα η ποίηση της Αρχιτεκτονικής.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=91459

Πρώτα δείγματα

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΕΛΙΑ

Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009 

Οι πρώτες εντυπώσεις από τη νέα κυβέρνηση είναι θετικές.

Το ίδιο και από την πρώτη πρωθυπουργική ομιλία στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου. Ο κ. Παπανδρέου απέφυγε την ηθικολογία του προκατόχου του (στην αντίστοιχη συνεδρίαση του 2004 ο κ. Καραμανλής την είχε σηματοδοτήσει με την περίφημη φράση «σεμνότητα και ταπεινότητα») και επέμεινε σε δύο ουσιώδεις αρχές κυβερνητικής πολιτικής («λογοδοσία και αξιολόγηση»). Η διαφορά είναι ουσιώδης και μένει να αποδειχθεί ότι αυτές οι δύο αρχές δεν θα μείνουν γράμμα κενό.

Ομως, ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης συνοδεύτηκε από μια ανακολουθία κι ένα φάλτσο. Μόλις πριν από δέκα ημέρες ο κ. Παπανδρέου είχε υποσχεθεί («Ε» 28-9-2009) ότι, ακόμη κι αν είχε αυτοδυναμία, θα καλούσε σε συνεργασία τις «προοδευτικές δυνάμεις». Δεν τήρησε την υπόσχεσή του. Και ο τρόπος που επιχείρησε να προσελκύσει στέλεχος των Οικολόγων Πράσινων συνιστά φάλτσο. Η ατομική πρόσκληση και όχι η συνεννόηση με το κόμμα παραβιάζει αυτό που ο νυν πρωθυπουργός είχε πει ως αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ότι η όποια πρόσκληση συνεργασίας θα γινόταν στη βάση αρχών. Μικρό μεν, φάλτσο δε.

karelias@enet.gr

Χαράς Ευαγγέλια 2- εγκρίνεται η Συνθήκη της Λισαβώνας

Επιτέλους οι Ιρλανδοί με το δεύτερο Δημοψήφισμά τους είπαν ΝΑΙ στη Συνθήκη της Λισαβώνας με το φοβερό ποσοστό του 67%! Βέβαια τους δόθηκαν κάποια εχέγγυα – που δυστυχώς σημαίνουν υποχωρήσεις της Ευρώπης σε κάποια κολλήματα των Ιρλανδών, κολλήματα νεοφιλελεύθερα, έως απαράδεκτα για δημοκρατική χώρα. Το φορολογικό. Την απαγόρευση του δικαιώματος στην άμβλωση. Την περιβόητη ουδετερότητά τους, που ακόμη και αυτή έχει ένα ιστορικό καθόλου κολακευτικό: κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ιρλανδοί  θεώρησαν ότι ο εχθρός του εχθρού τους, των Εγγλέζων, είναι σχεδόν φίλος τους και έτσι τήρησαν ευμενή ουδετερότητα σε σχέση με τους Ναζί- πράγμα για το οποίο σήμερα οι περισσότεροι ντρέπονται. Ε, κάτι ξέρουμε κι εμείς εδώ στην Ελλάδα από κολλήματα!

Μετά τις εκλογές γειά σας και πάλι!

Το blog  δεν ήταν μόνο προεκλογικό. Ήρθε για να μείνει.

Οι εκλογές έγιναν και η Μελίττα ήρθε δεύτερη σε ψήφους στην A’ Αθήνας από τους υποψηφίους των Οικολόγων Πράσινων.  Στέλνω λοιπόν  ένα μεγάλο ευχαριστώ σ’ αυτούς τους 2363 συμπολίτες που με εμπιστεύτηκαν και παραλίγο να με στείλουν στη Βουλή, σε όλες τις φίλες και τους φίλους, τους γείτονες και τις γειτόνισσες, Αθηναίες και Αθηναίους και ιδίως Εξαρχειώτες και Εξαρχειώτισσες που με υποστηρίξανε, που βόηθησαν να στηθεί αυτό το blog και εκείνους κι εκείνες που προώθησαν τα μηνύματά μου!  Ζήτω η δημοκρατία του Διαδικτύου που βάζει κάτω όλες τις τηλεοράσεις! Αλλά και η παραδοσιακή προσωπική επαφή με τους ανθρώπους ευτυχώς δεν θα φύγει ποτέ από τη μόδα!

Οι Οικολόγοι Πράσινοι έφτασαν κοντά στη Βουλή (άτιμο πλειοψηφικό!), το Πασόκ σάρωσε, η Δεξιά κατέρρευσε, η λαϊκίστικη Άκρα Δεξιά δυστυχώς τσίμπισε λίγο, ο Σύριζα πήδηξε αρκετά ψηλότερα από τον χαμηλό πήχυ που είχε βάλει, και το Κουκουέ σταθερή αξία εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.

Τώρα μια πρώτη ματιά στη νέα κυβέρνηση:

Για τη νέα Υπουργό  του νέου Υπουργείου Περιβάλλοντος μόνο τα καλύτερα λόγια έχω ακούσει. Μου αρέσει αντιπρόεδρος ο Πάγκαλός – ο καλύτερος μπαμπούλας για να κάθονται καλά οι υπόλοιποι Υπουργοί και τα στελέχη του μηχανισμού! Μου αρέσει η Διαμαντοπούλου στο Παιδείας, γιατί εκεί χρειάζεται μια «κακιά» μάγισσα.  Δεν μου αρέσει ο Ρέππας στα δημόσια έργα/υποδομές γιατί μου φαίνεται πολύ παλιομοδίτης για να μπορέσει να συνεργαστεί όπως πρέπει με το Υπουργείο Περιβάλλοντος. Μακάρι να πέσω έξω. Εκεί κάποιες ελπίδες τρέφω για το Σιφουνάκη σχετικά με Χωροταξικά-Πολεοδομικά.  Επίσης δεν μου αρέσει ο συμβολισμός το Υπουργείο Πολιτισμού  να είναι μαζί με τον Τουρισμό.  Και ακόμη, τα θρησκεύματα θα έπρεπε επί τέλους να μην είναι στο Παιδείας αλλά στο Πολιτισμού, γιατί η θρησκεία είναι μία από τις πολιτιστικές εκφράσεις του ανθρώπου. Καλή και η κίνηση με τον Συνήγορο του Πολίτη. Αυτά προς το παρόν. Αναμένουμε στο ακουστικό μας, αλλά όχι με τα χέρια σταυρωμένα…

Είναι βάσιμη μια πράσινη αισιοδοξία; – του Κίμωνα Χατζημπίρου*

Ελευθεροτυπία, Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

Εχουμε φτάσει στον πάτο ή όχι ακόμη;

Το βάθος της παρακμής έχει πάντα κάποια όρια εξαρτώμενα από το οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο. Τα τελευταία χρόνια μια πρωτοφανώς απράγμων κυβέρνηση ταπείνωσε εξαιρετικά τον πήχυ. Η περαιτέρω χειροτέρευση της κατάστασης φαίνεται δύσκολη, αλλά τι περιθώρια βελτίωσης αφήνει το τεράστιο χρέος της χώρας; Αναγκαία λοιπόν προϋπόθεση για πρόοδο είναι η δημιουργία νέου πλούτου. Η πράσινη ανάπτυξη συνιστά σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, είναι δε θετικό ότι συζητείται και αποτελεί κεντρική πρόταση μεγάλου κόμματος. Πόσο όμως ρεαλιστική είναι η επίτευξη μιας ρωμαλέας πράσινης ανάπτυξης στις δεδομένες συνθήκες;