Τα τελευταία βίαια γεγονότα καθώς και οι φραστικές και έμπρακτες αντιδράσεις της κυβέρνησης, σε συνδυασμό μάλιστα με τις επιθέσεις κατά του θεσμού της Δικαιοσύνης, συνθέτουν πλέον ένα pattern από σαφέστατες ενδείξεις για σχέδιο εναλλαγής της πολιτικής εξουσίας με καθόλου ήρεμο και δημοκρατικό τρόπο. Και αντίστοιχη βίαιη άσκηση μελλοντικής αντιπολίτευσης. Όλες αυτές οι ομάδες, αναρχικών, αριστεριστών και σκέτων χούλιγκαν, εδώ και αρκετό καιρό και όλο και πιο απροκάλυπτα, όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά χαϊδεύονται από μια κυβέρνηση «που δεν πιστεύει στην καταστολή». Βγαίνει το συμπέρασμα ότι προορίζονται για ν’ αποτελέσουν δύναμη κρούσης, στα πρότυπα των colectivos, των τραμπούκων του Μαδούρο, που άνοιγαν κεφάλια βουλευτών της αντιπολίτευσης στη Βουλή της Βενεζουέλας. Όταν μένει ατιμώρητη η εισβολή του Ρουβίκωνα στο προαύλιο της Βουλής, μια εισβολή μέσα στην αίθουσα της Ολομέλειας δεν απέχει και πολλά βήματα. Οι καθημερινές πια βίαιες ενέργειες στους δρόμους («μεμονωμένες ενέργειες»!!), οι βανδαλισμοί σε μηχανήματα των μαζικών μέσων συγκοινωνίας (δηλαδή των μέσων που χρησιμοποιούν κυρίως τα μεσαία και φτωχά στρώματα του πληθυσμού και που μειώνουν τη χρήση των ρυπογόνων ΙΧ), οι προφορικές και γραπτές απειλές, τα γράμματα-βόμβες, όλα αυτά συνθέτουν μια εικόνα άτυπου στρατού, που μου δημιουργούν πλέον την πεποίθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει πάνω του για να μην εγκαταλείψει την κυβέρνηση με δημοκρατική ευπρέπεια. Ευπρέπεια που άλλωστε δεν διαθέτει. Είναι εξάλλου γνωστό πως ευπρέπεια και θεσμοί της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας είναι «αστικές αξίες».
Άλλη μια θεωρία συνωμοσίας; Όχι. Οι ενδείξεις πλέον είναι πάρα πολλές για να τις αγνοούμε.
Μελίττα Γκουρτσογιάννη 