Η αυτοβιογραφία του στο blog του Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΘΕΝΑ
: «Γεννήθηκα το Γενάρη του 1954 στην Αθήνα, στη Κυψέλη. Τέλειωσα το Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχω εργαστεί ως πλασιέ βιβλίων, ερευνητής αγοράς πόρτα – πόρτα, παραγωγός διαφημίσεων για περιοδικό, οικοδόμος, ιδιοκτήτης του μπαρ ΤΡΑΜ, μπάρμαν, Disk Jokey και κυρίως σα δημοσιογράφος σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και στην «Ελευθεροτυπία. Μέλος της Ενώσεως Συντακτών παραιτήθηκα από τη δημοσιογραφία το 1996, θεωρώντας το τρόπο άσκησής της, λόγω του μονοπωλίου των εκδοτών – καναλαρχών, ως μια από τις σημαντικότερες, αν όχι τη σημαντικότερη αιτία για το σύγχρονο βάλτωμα της ελληνικής κοινωνίας.
Πήρα ενεργά μέρος στο φοιτητικό αντιδικτατορικό και στο λαϊκό κίνημα τη περίοδο 1971 – 1980. Φυλακίστηκα από το δικτατορικό καθεστώς και κλήθηκα ως μάρτυρας κατηγορίας στις δίκες των βασανιστών και του Πολυτεχνείου μετά τη μεταπολίτευση του 1974.
Εκλέχτηκα στα πρώτα μεταδικτατορικά συμβούλεια της ΕΦΕΕ και των φοιτητών της Νομικής. Από το 1980 παραμένω πολιτικά ανένταχτος».
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Γιατί σημασία έχει και το πώς ανταποκρίνεσαι σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές- και με τί κόστος-, αλλά και αν στη συνέχεια δεν κολλάς αλλά εξελίσσεσαι. (πολύ χάρηκα που τον ξαναβρήκα στο ΠΟΤΑΜΙ, στην Επιτροπή Διαλόγου)
Τον Μάιο του 1974 συνελήφθησαν από τη Χούντα 36 μέλη και στελέχη του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κινήματος Ελλάδας (ΕΚΚΕ) και της Αντιφασιστικής Αντιϊμπεριαλιστικής Σπουδαστικής Παράταξης Ελλάδας (ΑΑΣΠΕ)
Οι συλληφθέντες: Π. Στάγκος, Χ. Μπίστης, Γ. Μήλιος, Δ. Κουμάνταρος, Α. Τσάρας, Ν. Παπαμιλτιάδης, Α. Αποστολίδης, Ν. Λιβέριος, Ε. Φαμελιάδου, Ι. Δημακόπουλος, Ν. Σκούφος, Ν. Μαστοράκης, Μ. Παπαδομανώλης, Μ. Καρατζάς, Γ. Καρατράτζης, Ι. Μαργαρίτης, Ι. Χαραλαμπίδης, Γ. Κοτανίδης, Ν. Κουτρέσης, Π. Παπαδομανώλη, Α. Παντελάκη, Ι. Κουβάρας, Σ. Σάλουστρος, Γ. Δραμουντάνης, Α. Κυνηγός, Π. Πιπέρης, Γ. Νίκαινας, Α. Μορδώχ, Δ. Αλεξάς, Α. Κουρτέσης, Σ. Λουκάτος, Α. Παπαντωνίου, Ε. Δραμουντάνης, Ε. Εφεντάκης, Δ. Τοπαλιάν, Α. Καπροδάκης.
– από το αρχείο της ΕΡΤ:
Και ένα από τα τελευταία κείμενα στο blog του:
«Και τώρα πως κλειδώσανε την πόρτα τους τ’ αμπέλια μας,
πως λίγνεψε το φως πάνω στη στέγη και στα δέντρα.»
(Γιάννης Ρίτσος, «Ρωμιοσύνη»)
Τι κάνουμε μάγκες μου; Κλώθουμε τ’ αυγά. Ύστερα από 7 χρόνια φλομώσαμε στους κάθε λογής πολιτικάντηδες, που κάναν πολιτικό επάγγελμα τη μιζέρια τους. Πολλοί όχι όλοι.
Πιστεύετε ότι με το υπάρχον επίπεδο του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού, θα δούμε προκοπή;
Είναι σε τέτοια κρίση και φανερή ανημπόρια η Ελλάδα και ό,τι συγκροτεί την ελληνική κοινωνία, που θα έπρεπε να ντρεπόμαστε. Γιατί ο κάθε ένας και η κάθε μιά μας είμαστε συνυπεύθυνοι για αυτό το χάλι, είμαστε το ίδιο το χάλι.
Η μοναδική διέξοδος είναι ν’ αποφασίσουν χίλιοι, δέκα χιλιάδες πολίτες,όλων των γενεών και όλων των επαγγελμάτων, που δεν καλύπτονται από τα υπάρχοντα δημοκρατικά φιλοευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα, να συγκροτηθούν αρχικά διαδικτυακά.
Με στόχους
Α. Να ανανεωθεί το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Β. Να μπει τέλος στην αναξιοκρατική καταστροφική κομματική κρατική διοίκηση.
Γ. Να προσκληθούν όλοι οι πολίτες κι όλοι οι συλλογικοί κοινωνικοί φορείς, η διασπορά, οι φίλοι της Ελλάδας ανά τον κόσμο, να δημιουργήσουμε ένα κοινό μέτωπο δημοκρατίας, διαφάνειας, δημιουργίας.
Που θα στρέψει το καράβι σε ένα ιστορικής σημασίας εγχείρημα: » Ό άποικος είναι άποικος όσο δεν μπορεί να είναι ένοικος».
Μπορούμε και θέλουμε 200 χρόνια μετά το 1821, να καταφερουμε να διαφεντεύσουμε τον εαυτό μας; Να μετατρέψουμε την Αγανάκτηση σε Δημιουργία.
Μπορούμε να δημιουργήσουμε τη σύγχρονη ΦΑΝΕΡΗ ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ που τολμηρά, αργά και βασανιστικά, θα συμβάλλει σε μιαν Ελληνική Επανίδρυση, Αναγέννηση. Σε ένα νέο πολιτισμό φιλοτιμίας, συνέργειας, δημιουργίας, σε μια κρατική διαχείρηση που θα πλαισιωθεί από ότι ικανότερο και ηθικότερο διαθέτει η ελληνική κοινωνία.
Δ. Η επόμενη κυβέρνηση να συγκροτηθεί με την αναλογική επιρροή όλων των φιλοευρωπαϊκών δημοκρατικών κομμάτων, που θα επιλεξουν για πρωθυπουργό και υπουργούς τα πιιο αξιόλογα κι έντιμα στελέχη που διαθέτει η κοινωνία και το πολιτικό της προσωπικό.
Η αρχική διαδικτυακή συσπείρωση χιλίων, δέκα χιλιάδων πολιτών, μπορεί να συμπεριλαμβάνει μέλη κομμάτων δίχως αποκλεισμούς αλλά και διχως προνόμια. Ως ισότιμα άτομα.
Θα ήθελα τη γνώμη σας. Το μπορούμε; Ξεκινάμε τώρα να το κάνουμε; Θα βρούμε τον τρόπο.
Μελίττα Γκουρτσογιάννη 